കാലം ഇരുട്ടിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍
സ്നേഹ വെളിച്ചം കൊണ്ടുണര്‍ത്തിയ
ആ വസന്തം കടന്നു പോയി ....
ഇടറാതെ പൊഴിയാത്ത പുഞ്ചിരിയുമായി
സ്നേഹത്തെ കവിതയാകി ആ വസന്തം ..
നമ്മിലൂടെ ഓര്മമാത്രം ആ വസന്തം ..
മായാതെ നില്കുന്നു അസര്മുല്ല ..കവയിത്രി
കാലം ഒരു പൂവിനു നല്‍കിയ സവ്ന്ദര്യം
ആ പൂ നിലാവോ കമലാ സുരയ്യ .!
വീശിടും കുളിര്‍ കാറ്റില്‍ പൂമണം പരത്തി ..
കടന്നു പോയ തെജ്വസ്സി കവയിത്ര !
സ്നേഹം നല്‍കി ..
സ്നേഹം കൊതിച്ച പാരിജാതം ..
തന്‍ പൊന്‍ തൂലിക കൊണ്ട് ..
സ്നേഹത്തെ പ്രണയമാക്കിയ കവയിത്രി !
സ്നേഹം കൊതിച്ചു ഇടനിലയില്ലാതെ ..
നിങ്ങള്‍ അറിയുമോ ആ സ്നേഹ നിധിയെ
സ്നേഹമാകുന്ന ആ മധുരം ..
നുകരാന്‍ കഴിയാതെ പോയതേ നഷ്ടം ..
പ്രണയത്തിനു വേണ്ടി തന്‍ തൂലിക ..
ചലിക്കുമ്പോള്‍ ആ ഹൃദയം തുടിച്ചിരിക്കാം!
തന്‍ ചുണ്ടില്‍ മന്ത്രിച്ചതും ..
സ്നേഹം സ്നേഹം സ്നേഹമെന്നു മാത്രം ..!
കാലത്തിന്‍ ചക്രം തിരിഞ്ഞിടുമ്പോള്‍ ..
ഒരു പുല്‍കൊടിയായി ഇനിയും ..
ആ വസന്തം തളിരിട്ടിരുന്നെങ്കില്‍ ..
വെറുതെ എങ്കിലും കൊതിച്ചു പോയി
കമലയെക്കുറിച്ചു എഴുതിയതിനു ഒരുപാട് നന്ദി ..
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഎന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട എഴുത്തുകാരിയാണ് അവര്‍ .
നനായിരിക്കുന്നു
ആശംസകള്‍ !